Yazık, sahip çıkın!

1975’te Adana’nın kırsal bölgelerinden gelen yaklaşık 200 kişinin yaşadığı Kurudere köyündeki, kullanılmayan tek göz okul binası yıllardır atıl vaziyette.

Bahçesindeki Atatürk Büstü kaderine terk edilmiş.

Boyası dökük, pas içindeki büstün içler acısı görüntüsü, Ulu Önder Atatürk’e karşı saygısızlık, vefasızlık örneği.

Gökte dalgalanan bayraklar yırtık, bina ve bahçesi ağıldan farksız.

Köydeki öğrencilerin, Paşaköy ve Gaziköy’deki okullara taşınmasıyla, bina 15 yıldır, koyun ve kuzular tarafından mesken tutulmuş.

Bahçesindeki salıncaklar bakımsızlıktan kırık dökük. İçerisindeki hayvan leşleri, çöpler ve hurda yığınlarının oluşturduğu çirkin görüntü duyarsızlığın resmi.

“Kütüphane değil de kahvehane”

Boş olan bina eğitim amaçlı kullanılacağı yerde yıllarca kahvehane olarak kullanılmış. İkinci kez el değiştiriyor. Şimdiki işletmeci de kapıya kilit vurmuş, ilgisiz.

İlk işletmecisi Sadık Toklu, “9 yıl işlettim. Daha sonra işler düştü. Bıraktım. Bakanlık sahip çıksın, okul hayvanlara mandıra olmuş. İlgilensinler” diyor.

Kahvehane olarak kullanılan bina içerisindeki masalar, masa üzerindeki iskambil kağıtları, sandalyeler, odun sobası, TV, buzluk hâlâ duruyor.
Köylü mutsuz

Yıllardır köye tek bir yatırım yapılmamış. Köylü adeta yokluk içerisinde bir yaşam sürdürüyor. Köyde 25 aile ya var, ya yok… Büyük çoğunluk geçimini hayvancılıktan kazanmaya çalışıyor… İşsiz sayısı da oldukça fazla…

Birkaç yıl önce köyün dışındaki Paşakent’e apartmanların inşa edilmesiyle, köyün nüfusu 400’ü buluyor. Köyde bir market dahi yok. Yeni cami inşası bitmek üzere… Köy içerisinde mandıra çoğunlukta… Köy yolları bozuk, asfalt yollar ise hayvan pisliğinden geçilmiyor.

Kullanılmayan kerpiç yapılar ise yıkılmayı bekliyor. Buraları, fare, yılan ve daha bunlar gibi birçok hayvanın barınağı olmuş… Tıpkı okul binası gibi…

 Köylü, Paşaköy Belediyesi’ne bağlı köylerinde, ilgililerin ilgisizliğinden şikayetçi.